کاراکال / Caracal / Caracal caracal نام فارسی: کاراکال نام انگلیسی: Caracal نام علمی: Caracal caracal خانواده: خانواده گربه سانان (Felidae) جمعیت: نامعلوم پراکنش: در قاره های آفریقا و آسیا زندگی می کند. در ایران در مناطق شمالی خوزستان، تهران،فارس،یزد،سیستان و بلوچستان،کرمان و خراسان دیده می شود. زیست گاه: کاراکال در دشت های مناطق استپی و بیابانی زندگی می کند. اندازه: طول بدن این گربه ی وحشی 55 تا 90 سانتی متر، طول دمش 22 تا 34 سانتی متر، ارتفاع بدنش 38 تا 50 سانتی متر و وزنش 16 تا 22 کیلوگرم است. ریخت شناسی: کاراکال قامتی بلند و استخوانی ، گوش هایی بزرگ و مثلثی شکل و یک دسته موی سیاه و بلند در نوک آنها به طول تقریبا 6 سانتی متر دارد. دست و پایش بلند ، دمش متوسط و بدون انتهای سیاه رنگ و کف پایش پهن است. موهای بدنش به طور یکنواخت به رنگ قهوه ای روشن یا دارچینی و زیر بدنش سفید است. دو طرف لب ، بالای چشم ها و پشت گوشهایش سیاه دیده می شود. رژیم غذایی: کاراکال از پستانداران کوچک، پستانداران بزرگ به اندازه ی آهو، پرندگان ، مار و حشره ها تغذیه می کند. زادآوری: جفت گیری کاراکال ها در زمستان و تولد نوزادان در بهار صورت می گیرد. وضعیت حفاظتی: از وضعیت این گونه در ایران اطلاع دقیقی در دست نیست. ولی به نظر می رسد جمعیت آن رو به کاهش باشد.
پاسخ : معرفی کاراکال / Caracal / Caracal caracal کاراکال / Caracal / Caracal caracal شاید بتوان کاراکال را زیبا ترین گربه ی وحشی ایران دانست. این گربه ی زیبا با رنگ قهوه ای روشن ، درست به رنگ بیابان ها و استپ های محل زندگی خود است و به خوبی خود را استتار می کند. کاراکال ها به سبب پرش های بلند برای شکار پرندگان، معروفند. یک جانور و چند نام! در زبان فارسی قدیم به کاراکال « پروانک » می گفتند. این واژه به معنی کسی است که پیک یا قاصد را در طی طریق راهنمایی می کند. نام دیگر این گربه « شاطر شیر » ، به معنی پیش دونده ی شیر بود. شاطر شیر جلوتر از شیر می دوید و حیوانات دیگر از حضور آن آگاه می شدند. بعضی ها هم اعتقاد دارند نام شاطر شیر به این سبب به این حیوان اطلاق می شد که از پس ماندهی غذای شیر تغذیه می کرد. گرسنگی به دلیل انتظار! اکثر گربه سانان مدت زیادی در کمین طعمه هایشان می نشینند. این انتظار باعث می شود برخی از آنها مانند کاراکال، بعد از به دست آوردن فرصت مناسب برای حمله، بکوشند تعداد زیادی طعمه شکار کنند. بارها دیده شده است زمانی که کاراکالی به دسته ای از پرندگان می رسد، به سرعت در زمین و هوا تعداد زیادی از آن ها را شکار می کند. پرش هایی به ارتفاع 3 متر! کاراکال ها ، که در برخی شهرها به آنها « گوش سیاه » یا « یوزو » می گویند، حیواناتی بسیار سریع و چابک اند. آنها به سبب پرش های عمودی و زدن پرندگان در حال پرواز با پنجه ، مشهورند زیرا می توانند از حالت ساکن ، تا ارتفاع سه متری بپرند. بدن بدون خط و خال کاراکال از معدود گربه سانانی است که بدنی یک دست قهوه ای دارد و هیچ خط و خال مشخصی روی پوستش دیده نمی شود. این یکی از بارزترین ویژگی های کاراکال و مشخصه ی شناسایی آن در طبیعت است. این ویژگی باعث می شود کاراکال در دشت ها و مناطق بیابانی ، به راحتی خود را مخفی کند و به راحتی به طعمه نزدیک شود. پس از تعقیب و نزدیک شدن به طعمه ، به صورت ناگهانی و برق آسا روی آن می جهد. کاراکال های دست آموز! کاراکال در گذشته برای شکار حیواناتی مانند خرگوش، طاووس و پرندگان تربیت می شد. هنوز هم در برخی کشورها مسابقه ی کاراکال های تربیت شده برگزار می شود. در این مسابقه ها ، کاراکال را در میان دسته ای از کبوترهای چاهی می اندازند و هر کاراکالی که تعداد بیشتری پرنده بگیرد، برنده است. نقش کاراکال در طبیعت کاراکال ها در کنترل جمعیت جوندگان نقش مهمی دارند. در مناطقی که تعداد آنها کاهش یافته ، جمعیت جوندگان افزایش پیدا کرده است و این جانوران به صورت آفت درآمده اند. منبع: رازبقا
کاراکال‌ها به عنوان یک گونه منحصر به فرد از خانواده گربه‌سانان، ویژگی‌های زیستی و رفتاری جالبی دارند که آنها را به یکی از جذاب‌ترین جانوران طبیعی تبدیل می‌کند.گستره پراکندگی تاریخی کاراکال ها در ایران همانند یوزپلنگ است و به شدت کاهش یافته است. حفاظت از زیستگاه‌های آنها و آگاهی از نیازهایشان می‌تواند به بقای این گونه کمک کند.
